The family
Blijf op de hoogte en volg Anke
14 Oktober 2013 | Indonesië, Gianyar
Vorige keer dat ik schreef waren we nog met een groep van 9 vrijwilligsters, maar daar is helaas nu al de helft van weg...
In het weekend van 27 september zijn we voor het laatst met zn negenen op pad gegaan, naar het badplaatsje Amed. Natuurlijk hebben we dan niet heel het weekend op ons luie gat gezeten, maar zijn we nog cultureel bezig geweest ook! (dat is tenslotte waarom we naar Bali zijn gekomen) Op de heenweg zijn we bij verschillende tempels en bezienswaardigheden gestopt, zoals de vleermuizen grot/tempel, een watertempel en een tempel met 1700 traptreden! (niet dat we helemaal naar boven zijn gegaan, maar och toch een leuk aantal om te vermelden)
In Amed zaten we in huisjes direct aan het strand en het was er heerlijk rustig. Ik heb eindelijk wat vooruitgang kunnen maken in mijn boek, heb leren stand-up-paddle-en en heb ook nog gesnorkeld. 's Avonds zitten smullen van de vers gevangen vis en vooral genoten van het gezellige gezelschap. Helaas hebben we aan het eind van het weekend afscheid moeten nemen van Emma (mijn nieuwe zus met haar prachtige franse accent) en Wendy (onze tijdelijke Australische moeder van de groep)... Zo vreemd dat je deze mensen eigenlijk pas 3 weken kent, maar hier voelde de groep vrijwilligers echt aan als een tweede familie.
Gelukkig bestaat er dan sociale media, dus kunnen we altijd contact houden en foto's uitwisselen via onze facebook groep :)
In week 5 van mijn Bali avontuur zijn we met een paar vrijwilligers gaan kijken naar een crematie ceremonie in het dorp. Het is een soort feestelijke stoet, met mooi (lijkt van papier-maché) gemaakte torens met daarin heel veel offers die vervolgens in een giga geknutselde koe worden gestopt om samen met de botten van de overledene verbrand te worden. Er werden in totaal 5 mensen gecremeerd. Een crematie is namelijk vrij prijzig, dus vaak wordt er gewacht tot er meer mensen gecremeerd kunnen worden (soms zitten er dus meerdere maanden of zelfs een jaar tussen het overlijden en het cremeren). Iedereen was vrolijk, er was muziek er werd in de stoet gedanst en iedereen kletste gezellig met elkaar. Voor ons als Europeanen dus best een vreemde bedoeling in vergelijking met onze zwarte pakken, sombere, kerkelijke begrafenis, maar heel mooi om te zien hoe anders dingen er hier aan toen gaan.
Later op de dag zijn we begonnen met het geven van zwemlessen aan de Balinese staff van ons schooltje. Zo leuk om te doen! Voor ons is zwemmen heel normaal en wij hoeven niet eens over de beweging na te denken. Maar probeer maar eens aan een local uit te leggen dat ze hun benen moeten bewegen als een kikker en dan tegelijkertijd het water weg moeten duwen met hun handen, en het liefst nog mooi op elkaar afgestemd ook... Echte waterratten zijn het nog niet (wat ik best raar vind aangezien ze hier op een klein eilandje omgeven door water wonen...), maar we zitten hier nog een paar weken dus we doen nog rustig aan!
Halverwege de week hebben we alweer afscheid moeten nemen van een familie lid, onze mede Nederlandse Mariëlle... :( Maar gelukkig woont die in dezelfde stad, dus kunnen we haar heel makkelijk op zoeken als we thuis zijn!!
In het weekend zijn we weer afgereisd naar een ander eilandje, Nusa Lembongan. Lijkt een beetje op de Gili eilanden (waar we een paar weken geleden naartoe zijn gegaan), maar dan met 10 keer zo weinig toeristen, genieten! Wederom een hotel aan het strand, en deze keer nog met zwembad ook (want het zee water was wel koud hoor, maar 25 graden ofzo brrrrr). Op zn Hollands een fiets gehuurd om het eiland mee rond te touren, om er na 10 minuten achter te komen dat je misschien wel naar de vent van het verhuur tentje had moeten luisteren en het inderdaad toch wel heel erg heuvelachtig is... Maar och gewoon doorgezet en maar een paar keer af moeten stappen omdat het fietsje (en onze benen) toch niet opgewassen waren tegen de steile helling. Op de volgende dag dus maar een scooter gehuurd 0:) Voor het eerst in mijn leven scooter gereden, ik voelde me helemaal ingeburgerd! We hebben een paar stranden bezocht, zijn door afgelegen dorpjes gereden en zijn over het hele eiland gecrost om het mangrove woud te zien en weer optijd terug te zijn voor de zonsondergang.
Dit weekend was ook het 25 jarig jubileum van mijn ouders (die op 6 oktober 1988 in het huwelijksbootje zijn gestapt) dus moest er natuurlijk weer geskyped worden met het thuisfront! Wel lastig om niet thuis te zijn op zo een feestelijke dag, terwijl de rest van je familie lekker uit eten gaat en je zus in haar eentje het gezamenlijke cadeau moet geven. Gelukkig doet een Skype sessie dan wonderen als je het thuis front mist!
Die maandag was het voor mij zelf een feestdag, want ik werd al weer 22 jaartjes oud! Best vreemd om dit niet thuis te vieren, maar ze hebben me hier super verrast! 's Ochtends worden toegezongen door alle andere vrijwilligers, vervolgens lekker naar het zwembad gegaan en genoten van een lekkere lunch bij de beachclub, waar ik als toetje een verjaardagstaartje kreeg jumjum! Die hadden ze blijkbaar voor mijn neus mee gesmokkeld en bij de beachclub in de koelkast gelegd, maar ik had daar natuurlijk weer helemaal niks van mee gekregen. Zelf heb ik de kinderen in de klas nog getrakteerd op oreo koekjes en aan het einde van de les kreeg ik van heel veel kinderen een dikke knuffel, zo lief! Zoals elke dag gingen we rond 19 uur naar het restaurant, maar dan deze keer iets feestelijk gekleed natuurlijk. En maar goed ook, want toen ik aankwam was alles versierd! Wederom zonder dat ik iets door had gehad waren ze s middags de boel gaan versieren, dus hingen er overal ballonnen en mooie slingers. Ze hadden een grote tafel gemaakt waar we mooi konden zitten met 12 man (de lokale staff was ook gekomen voor de speciale gelegenheid en er zijn in de tussentijd ook weer 3 nieuwe vrijwilligers aangekomen), we waren dus met een behoorlijke groep. Vervolgens zijn we getrakteerd op een surprise diner (loempia's, kippen soep, rijsttafel en gefrituurde banaan als toetje) jumjum. Ook kreeg ik nog eens 2 taarten na en ben ik nog een keer toegezongen terwijl ik de kaarsjes uit probeerde te blazen (22 zijn er best veel!) Top avondje! (En eigenlijk was de hele dag al top!)
De lessen gaan daarnaast natuurlijk gewoon door, met deze maand als thema Health. Laura en ik kunnen ons ei dus helemaal kwijt en zijn nu dus ook echt al onze voorbereidingen aan het toepassen (ja ja we zijn dus echt voor bezig mensen, mochten jullie denken dat dit wel heel erg klinkt als een vakantie!).
Afgelopen weekend zijn we afgereisd naar het zuiden, om de Uluwatu tempel te zien (deze tempel staat helemaal op het uiterste puntje van het land en staat half in de rotsen, dus weer een prachtig uitzicht). s Avonds zijn we naar Jimbaran gegaan, deze plek is beroemd om hun vismarkt en hun bereiding van verse vis dus hoe konden we anders dan gaan eten bij een vis restaurant. Gelukkig kon ik mijn grote honger delen met mede vrijwilliger Cliff en hebben we samen een mega schaal gemengde vis op (baracuda vis, gamba's, mosselen, inktvis).
Omdat het de laatste avond was van Amy hebben we net gedaan alsof het haar verjaardag was, en kreeg ze als toetje een verrassings kokosnoot! Niet dat Amy van het plan af wist, dus stond haar gezicht op een prachtige verwarde stand toen we opeens Happy Birthday gingen zingen en een serveerster de kokosnoot voor haar neus schoof!
Helaas hebben we de volgende dag dus wel weer afscheid moeten nemen van nog een familie lid, die we terug hebben moeten laten gaan naar Engeland...
En zondag moest er nog een familie lid naar huis! Ook Angela haar tijd op Bali zit erop, maar die gaat nog wel een paar weken reizen voor ze terug keert naar haar ski oord in Zwitserland...
Van de originele familie van 9 mensen waar ik dit verhaal mee begon zijn er nog maar 4 over... Cliff en Stefanie blijven nog tot december en ik heb gelukkig altijd Laura nog!
Er zijn wel weer 1 Duitse en 3 Nederlandse meiden aangekomen, dus de familie breidt zich al weer uit!
Heel veel liefs!
Xxx
-
14 Oktober 2013 - 11:33
Erica:
Goed bezig Anke!
Als je terug bent zal ik een heel weekend reserveren om alle foto's te kijken want die heb je hopelijk héél veel gemaakt!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley